ختنه

التهاب بالانوپوستیت سر آلت تناسلی و پیش‌پوست به ترتیب به عنوان بالانوپوستیت و التهاب پوست اضافی سر آلت[1] نام برده می شود که ممکن است در اثر ضربه ، تحریک مکانیکی یا شیمیایی ، عفونتهای مقاربتی (STI) یا عفونتهای پوستی غیر اختصاصی ایجاد شوند. علت آن ممکن است توسط سابقه و معاینه فیزیکی مشخص گردد و درمان بالانوپوستیت برای آن پیشنهاد گردد. بهداشت ضعیف آلت تناسلی با مواد باقی مانده جمع شده در زیر پیش‌پوست با تمیز کردن منظم درمان می شود. اگر فیموزیس  نیز وجود داشته باشد ، باید درمان با کرم استروئید به مدت 4 تا 8 هفته آغاز شود. قرار گرفتن در معرض مواد شوینده خانگی جدید ، مانند صابون ها ، مواد شوینده یا حمام های حباب دار ، ممکن است یک تحریک شیمیایی را ایجاد کند که اغلب با قطع ماده شیمیایی مورد نظر برطرف می گردد.

دیابت کنترل نشده یا استفاده  از آنتی بیوتیک که اخیرا صورت گرفته باشد ممکن است وجود تداخل کاندیدا (عفونت قارچی) را نشان دهد، اگرچه بالانوپوستیت کاندیدا در کودکان نادر است. یک دوره کوتاه استفاده از کرم ضد قارچ ، مانند کلوتریمازول ، ممکن است در چنین مواردی تجویز شود. عفونت با استرپتوکوک پیوژنس اغلب با ترشحات نازک و چرکی در پیش پوست داخلی ، اریتما و درد موضعی و ترشح یا اگزودای مرطوب در سطح کلاهک آلت تناسلی همراه است. در صورت مشکوک بودن به بالانوپوستیت استرپتوکوک ، باید یک آزمایش سریع آنتی ژن و/ یا سواب کشت انجام شود و یک دوره آنتی بیوتیک ضد استرپتوکوک تجویز شود. در پسران فعال جنسی (یا کسانی که سو استفاده جنسی در آنها مشکوک است) منشا اتیولوژیک عفونی ، مانند کلامیدیا و سوزاک ، باید مورد توجه قرار گیرد – به خصوص اگر ترشحات مجرای ادرار وجود داشته باشد و در این موارد انجام آزمایشات و درمان آنتی بیوتیکی مناسب باید انجام شود.

برای سایر موارد غیر اختصاصی بالانوپوستیت ، درمان شامل حمامهای منظم در وان کوچک ، پاکسازی کلاهک آلت تناسلی و پیش پوست داخلی ، پماد باسیتراسین و کرم استروئید است. فیموزیس  ممکن است یک علت یا یک نتیجه از بالانوپوستیت مکرر باشد. اگر این مشکل به درمان با کرم استروئید پاسخ ندهد ، یا در صورت وجود زخم یا لیکن اسکلروزوس ، بیمار باید برای ختنه ارجاع داده شود.

[1] posthitis

پارافیموزیس  منحصراً در پسران ختنه نشده یا ناقص ختنه شده علی الخصوص پسران ختنه شده ، به طور معمول آنهایی که باند فیموتیک دارند،  مشاهده  می شود. این اتفاق زمانی رخ می دهد که پیش‌پوست جمع شده و در پشت آلت تناسلی جنسی به دام می افتد. ورم پیش‌پوست و  کلاهک[1] طی چند ساعت ایجاد می شود و در صورت عدم درمان ممکن است منجر به نکروز بافت شود.

درمان در درجه اول شامل کاهش به صورت دستی است ، اگرچه گاهی اوقات شکاف پشتی یا ختنه ممکن است لازم باشد.

روشهای مختلفی برای کاهش پارافیموزیس  گزارش شده است، که از جمله می توان به فشرده سازی دستی  کلاهک و پیش‌پوست متورم ، استفاده از یک دستکش سرد به مدت 5 دقیقه یا ایجاد چند سوراخ بر روی پیش‌پوست متورم نام برد. باند فیموتیک باید تا جایی و به نحوی دستکاری شود که کاملاً دور از حشفه یا کلاهک آلت تناسلی قرار گیرد. قرار دادن کرم موضعی لیدوکائین و پریلوکائین به مدت 30 تا 45 دقیقه باعث تحمل درد عملیات کاهش به صورت دستی می شود. اگر پارافیموزیس  در کلینیک نتواند به طور کامل کاهش یابد ، کودک باید برای درمان به بخش اورژانس منتقل گردد.

[1] glans

فیموزیس (تنگی پیش‌پوست) ، ناتوانی در جمع شدن کامل پیش‌پوست پسران ختنه نشده به دلیل وجود یک باند منقبض کننده بافت (حلقه فیموتیک) است. فیموزیس  فیزیولوژیکی تقریباً در همه نوزادان پسر، یک یافته طبیعی است و با چسبندگی بین پیش‌پوست داخلی و آلت تناسلی جنسی مردانه همراه است. همزمان با رشد کودک ، سلولهای اپیتلیال سست[1] و ترشحات غده ای[2] اسمگما را تشکیل می دهند که در زیر پیش پوست یا پوست ختنه گاه [3] داخلی جمع می شود و به جداسازی چسبندگی کمک می کند . تا سن 5 سالگی ، 90٪ پسران ختنه نشده پیش‌پوست کاملا جمع شده دارند و تا سن بلوغ، این رقم به 99٪ می رسد.

در کودک بدون عوارض بالینی ، ممکن است فیموزیس  فیزیولوژیکی با اطمینان و بدون مداخله مشاهده شود. با این حال ، ممکن است نیاز به مداخله پزشکی یا جراحی برای پسران با فیموزیس  فیزیولوژیکی طولانی مدت وجود داشته باشد . استفاده از کرم استروئید – معمولاً 0.05٪ پماد بتامتازون – روی حلقه مقدماتی دو بار در روز به مدت 4 تا 8 هفته منجر به برطرف شدن فیموزیس  در حدود 85٪ پسران می شود که ثابت شده است که این یک گزینه بالینی موثر و مقرون به صرفه برای ختنه است. مداخله جراحی برای فیموزیس  اساساً ختنه است. فیموزیس  ممکن است در پسران ختنه شده ای که تحت ختنه ناقص قرار گرفته اند یا چاقی یا چربی برجسته ناحیه عانه دارند ، وجود داشته باشد. این امر می تواند منجر به آلت تناسلی مردانه به دام افتاده شود که برای اصلاح آن لازم است ختنه تغییر یافته  صورت پذیرد شود. ختنه از طریق جراحی پلاستیک[4]  ، شامل برش های شل کننده در باند فیموتیک می باشد که به طور معمول این عمل در ایالات متحده انجام نمی شود.

[1] sloughed epithelial cells

[2] glandular secretions

[3] Foreskin

[4] Preputioplasty

فیموزیس  پاتولوژیک به عنوان ناتوانی در جمع شدن پیش‌پوست پس از بلوغ یا در پیش‌پوستی که قبلا جمع شدن بود تعریف می شود. در معاینه ، ممکن است زخم مربوط به پوست ناحیه تناسلی وجود داشته باشد. این به طور معمول به عنوان یک جای زخم مسطح سفید در پیش‌پوست دیده می شود. لیکن اسکلروزوس[1] (همچنین به عنوان balanitis xerotica obliterans [BXO] شناخته می شود) یک بیماری التهابی مزمن است که شامل غدد و پیش‌پوست می شود و میزان شیوع آن کمتر از 1٪ تخمین زده می شود که می تواند در مراحل بعدی بیماری ، در صورت عدم درمان ، منجر به فیبروز پوست ، تنگی گوشت و تنگی مجرای ادرار شود و منشا اتیولوژیکی آن نامشخص است ، اما میتوان گفت این مشکل تقریباً منحصراً در مردان بدون ختنه وجود دارد. اگرچه شیوع آن 1 نفر از هر 300 تا 1000 مرد تخمین زده شده است ، برخی مطالعات نشان می دهد که ممکن است این موارد بیماری کمتر نیز باشد.

بیماران باید به طور منظم مورد ارزیابی و معاینه قرارگیرند تا از عوارض طولانی مدت جلوگیری و از گسترش بیماری جلوگیری شود. فیموزیس  پاتولوژیک ثانویه به لیکن اسکلروزوس و بالانوپوستیت عودکننده (التهاب مکرر پیش‌پوست و سر آلت تناسلی مرد) که به استروئیدهای موضعی پاسخ نمی دهد ، به طور کلی تنها موارد پزشکی مطلق برای ختنه محسوب می شوند.

فیموزیس  پاتولوژیک رایج ترین علائم پزشکی برای بزرگسالان مردی است که ختنه انجام می دهند. فیموزیس  ممکن است در افراد بالغ با دیس پارونیا[2] ، بالانوپوستیت[3] ، بهداشت ضعیف آلت تناسلی مرد و سرطان آلت تناسلی همراه باشد. فیموزیس  ثانویه – عدم قابلیت انعطاف پذیری پیش‌پوست پس از عملکرد طبیعی قبلی – در مردان دیابتی شایعتر است و به عنوان علائم اولیه دیابت کنترل نشده گزارش شده است. با شیوع فزاینده دیابت ، چاقی و سندرم متابولیک در بزرگسالان و کودکان ، ممکن است در آینده افزایش فیموزیس  پاتولوژیک را شاهد باشیم.

[1] Lichen sclerosus

[2] dyspareunia

[3] balanoposthitis